« ارد بـــــــــزرگ Orod Bozorg »
فرگرد روان
سوار بر روان خویشتن خویش باشید ، پادشاهی بر سپاهی بی گزند ، اگر نگاهتان بر بوسه گاه زمین آسمان گره خورده باشد هیچ فراز و فرودی دلتان را نمی لرزاند .
ناراستی ها پیشاپیش رو به مرگ و نیستی اند مگر آنکه ما آنها را در اندیشه و روان خویش زنده نگاه داریم !.
سرزمین روان ما بسیار بزرگتر و باشکوه تر از جهان پیرامون ماست . کسانی را بدان راه دهیم که سزاوار آن باشند .
روان دانایان فربه تر از دیگران است این نیرویست که دانش به آنها بخشیده است .
بدن ایستگاه روان نیست. بدن هدیه و ابزار روان است .
گاهی تنها راه درمان روانهای پریشان ، فراموشی است.
پرتگاه می تواند به وجدآورنده روان و یا کشنده جسم باشد .
برای ماندگاری ، رویایی جز پاکی روان نداشته باش .
نیکی برآیند خرد است ، در دل و روان آدمی .
هر چه بلند پروازتر باشید تپش دلتان کمتر خواهد شد . فشار و دردهای روانیتان نیز .
در خواب می توانی نیروی روان خویش را بنگری .
خودخواهی ، کاشی سادگی روانت را ، خواهد شکست .
برای آنکه روانت را بپروری ، ابتدا با خود یکی شو .
روان مردگان و زندگان در یک ظرف در حال چرخش اند .
اگر شیفته کارت نباشی ، روانت بیمار می شود و در نهایت پیکرت از پای در خواهد آمد .
-------------------
--------------------------
-------------------
« پائولو کوئلیو Paulo Coelho »
مهمترین درسی که از زندگی آموخته ام این است:
منحصر بفرد بودن حقی نیست که برای تعدادی محدود از زمان تولدشان در نظر گرفته شده باشد بلکه تمامی مردم، حتی فروتن ترینشان هم منحصر بفردند.
من از این مطمئنم که: همه ما جلوه گاه شکوه خداوندیم.
برگرفته از :
http://javedane-ha2.blogspot.com
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
توجه:فقط اعضای این وبلاگ می‌توانند نظر خود را ارسال کنند.